Rodzaje cukrzycy

Cukrzyca jest chorobą układu hormonalnego związanego ze zmianami patologicznymi w tle hormonalnym i niedożywieniem procesów metabolicznych.

Do tej pory choroba nie podlega eliminacji (całkowita likwidacja). Możliwe jest spowolnienie destrukcyjnego procesu w ciele poprzez leki i terapię dietetyczną, ale nie można go zatrzymać i zacząć w przeciwnym kierunku.

Głównym objawem choroby jest przewlekły wzrost glukozy we krwi. Przyczyny i charakter przebiegu choroby różnią się, więc są one podzielone na kilka rodzajów.

Rodzaje cukrzycy (SD) są określane przez Światową Organizację Zdrowia i nie mają podstawowych różnic w całym świecie medycznym. Cukrzyca dowolnego typu nie dotyczy chorób zakaźnych.

Tipination of Patology

Istnieje kilka rodzajów chorób zjednoczonych jednym głównym znakiem - zwiększone stężenie glukozy we krwi. Współpracowanie cukrzycy wynika z przyczyn jej wystąpienia. Metody terapii, płci i wieku pacjenta.

Rodzaje cukrzycy zaakceptowane w medycynie:

• Pierwszym typem jest zależne od insuliny (ISD 1) lub nieletni;
• Drugi to zależne od insuliny (INZSD 2) lub oporne na insulinę;
• Cukrzyca ciążowa (HSD) w okresie okołoporodowym u kobiet;
• Inne konkretne typy cukrzycy, w tym:
• Uszkodzenie komórek β trzustki na poziomie genetycznym (różnorodność mody-Diabetes);
• Patologie funkcji rozszerzenia trzustki;
• dziedziczne i nabyte patologie gruczołu wydzielania zewnętrznego i ich funkcji (endokrynopatia);
• farmakologicznie spowodowane cukrzycą;
• cukrzyca w wyniku wrodzonych infekcji;
• SD związane z patologią genomową i wadami dziedzicznymi;
• Naruszenie glikemii (poziom cukru we krwi) na pusty żołądek i naruszenie tolerancji glukozy.

Pre -dibet jest stanem granicznym ciała, gdy poziom glikemii jest zmieniany w kierunku wzrostu (tolerancja glukozy jest zaburzona), jednak wskaźniki cukru we krwi „nie osiągają” ogólnie przyjętych wartości cyfrowych odpowiadających prawdziwej cukrzycy. Według Światowej Organizacji Zdrowia (WHO 2014) ponad 90% pacjentów z endokrynologa cierpi na drugi rodzaj choroby.

Według statystyk medycznych tendencja do zwiększania liczby chorych jest wyraźnie prześledzona na całym świecie. W ciągu ostatnich 20 lat liczba diabetyków typu 2 podwoiła się. GSD stanowi około 5% ciąż. Rodzaje określonych cukrzycy są niezwykle rzadkie i zajmują niewielki odsetek statystyk medycznych.

Jeśli chodzi o przynależność do płci INZSD 2, występuje częściej u kobiet w okresie przedprzestrzeniowym i podczas menopauzy. Wynika to ze zmiany statusu hormonalnego i zestawu dodatkowych funtów. U mężczyzn czynnikiem rozwoju cukrzycy typu 2 najczęściej jest przewlekłe zapalenie trzustki, z powodu toksycznych skutków etanolu.

Cukrzyca zależna od insuliny (typ 1)

Cukrzyca typu 1 charakteryzuje się niezdolnością do komórek trzustki. Narząd nie wykonuje swojej funkcji hormonalnej (wewnątrzregionalnej) do produkcji insuliny - hormonu odpowiedzialnego za dostarczanie organizmu glukozą. W wyniku gromadzenia się glukozy we krwi organy nie otrzymują pełnego odżywiania, w tym samej trzustki.

Aby symulować naturalną produkcję hormonu hormonalnego, pacjent przepisuje się zastrzykami insulin medycznych o różnych tymczasowych czasach (krótkich i długich), a także terapii dietetycznej. Klasyfikacja cukrzycy pierwszego typu jest podyktowana różnymi etiologią choroby. Zależny od insuliny rodzaj choroby ma dwie przyczyny: genetyczne i autoimmunologiczne.

Powód genetyczny

Tworzenie patologii wiąże się z cechą biologiczną ludzkiego ciała w celu przekazania jego charakterystycznych cech i odchyleń patologicznych do kolejnych pokoleń. W odniesieniu do cukrzycy dziecko dziedziczy predyspozycje do choroby od rodziców lub bliskich krewnych cierpiących na cukrzycę.

Ważny! Predyspozycja jest dziedziczona, ale nie sama choroba. 100% gwarancji rozwoju cukrzycy nie ma dziecka.

Powód autoimmunologiczny

Występowanie choroby wynika z funkcjonalnej awarii układu odpornościowego, gdy pod wpływem czynników negatywnych aktywnie wytwarza autoimmunologiczne przeciwciała niszczące komórki ciała. Wyzwalacze (impuls) służą do uruchamiania procesów autoimmunologicznych:

• Niezdrowe zachowania żywnościowe w połączeniu z hipodynamią;
• niewydolność metaboliczna (węglowodan, lipid i białko);
• Krytyczny niedobór w ciele cholegalcyferolu i ergocalcyferolu (witaminy grupy D);
• Patologia pancreatic o przewlekłej naturze;
• Obecność w anamnezy epidemii świnki (świń), odry, wirusa opryszczki koksaki, wirusa Epstein-Barra, cytomegaliilu, wirusowego zapalenia wątroby typu a, b, c;
• cierpienie (przedłużony pobyt w stanie stresu neuropsychologicznego);
• przewlekły alkoholizm;
• Nieprawidłowe leczenie lekami medycznymi zawierającymi hormon.

ISSD powstaje u dzieci, młodzieży i dorosłych, którzy nie osiągnęli wieku trzydziestu lat. Wersja rozwoju cukrzycy Forma 1A jest związana ze skomplikowanymi infekcjami wirusowymi. Formularz 1b występuje u młodych ludzi i dzieci na tle procesów autoimmunologicznych i dziedzicznych predyspozycji. Choroba z reguły rozwija się w trybie wymuszonym przez kilka tygodni lub miesięcy.

Cukrzyca oporna na insulinę (typ 2)

Różnica między drugim rodzajem cukrzycy a pierwszym polega na tym, że trzustka nie powstrzymuje syntezy insuliny. Glukoza jest skoncentrowana we krwi i nie jest dostarczana do komórek i tkanek ciała z powodu braku wrażliwości na insulinę oporność na insulinę. Aż do pewnego punktu leczenie odbywa się poprzez leki hipoglikemiczne (szczelinowe) i terapię dietetyczną.

Aby zrekompensować nierównowagę w ciele, trzustka aktywuje wytwarzanie hormonu. Pracując w trybie awaryjnym, organ zużywa się z czasem i traci funkcję śródregionalną. Cukrzyca typu 2 przechodzi do formy zależnej od insuliny. Zmniejszenie lub utrata podatności komórek na hormon endogenny wiąże się przede wszystkim z otyłością, w której zakłócany jest metabolizm tłuszczu i węglowodanów.

Jest to szczególnie prawdziwe w przypadku otyłości trzewnej (odkładanie tłuszczu wokół narządów wewnętrznych). Ponadto, przy nadmiernej masie ciała, przepływ krwi jest trudny ze względu na liczne tablice cholesterolu wewnątrz naczyń, które powstają z hipercholysterynemią, która zawsze towarzyszy otyłość. Komórki organizmu mają zatem niedobór odżywiania i zasobów energetycznych. Inne czynniki wpływające na rozwój INZSD obejmują:

• nadużywanie alkoholu;
• Uzależnienie od gastronomicznego do słodkich potraw;
• przewlekłe choroby trzustki;
• patologie serca i układu naczyniowego;
• nieskromność w jedzeniu na tle siedzącego stylu życia;
• Nieprawidłowa terapia hormonalna;
• skomplikowana ciąża;
• dysfunkcyjna dziedziczność (cukrzyca u rodziców);
• Rozpacz.

Najczęściej choroba rozwija się u kobiet i mężczyzn w kategorii wiekowej 40+. W tym przypadku cukrzyca drugiego typu ma charakter utajony i może nie wykazywać wyraźnych objawów przez kilka lat. Terminowe testy glukozy we krwi może wykryć przedprzestrzenny. W przypadku odpowiedniej terapii stan przeciwłaszynowy jest odwracalny. Jeśli czas zostanie utracony, postępuje, a następnie zdiagnozował INZSD.

LADA Diabetes

W medycynie znajduje się termin „cukrzyca 1.5” lub nazwa LADA Diabetes. Jest to autoimmunologiczne naruszenie produkcji hormonów i nieprawidłowe działanie procesów metabolizmu występującego u dorosłych (w wieku 25+). Choroba łączy pierwszą i drugą odmianę cukrzycy. Mechanizm rozwoju odpowiada ISD, przebiegu utajonym, a objawy objawów są podobne do INZSD.

Wyzwalaczem rozwoju patologii są choroby autoimmunologiczne w historii pacjenta:

• Niepektywne zapalenie stawów międzykręgowych (zapalenie zapalenia kręgosłupa);
• nieodwracalna choroba ośrodkowego układu nerwowego - stwardnienie rozsiane;
• Grulomatyczna patologia zapalna przewodu pokarmowego (choroba Crohna);
• Przewlekłe zapalenie tarczycy (Hashimoto Thyroiditis);
• Młode i reumatoidalne zapalenie stawów;
• zmiana koloru (utrata pigmentu) skóry (bielacie);
• Patologia zapalna błony śluzowej okrężnicy (wrzodziejące zapalenie jelita grubego);
• Przewlekłe uszkodzenie tkanki łącznej i gruczołów zewnętrznego wydzielania (zespół Shegrena).

W połączeniu z dziedzicznym predyspozycją zaburzenia autoimmunologiczne prowadzą do postępu LaDa-Diabetes. Aby zidentyfikować chorobę, stosuje się podstawowe metody diagnostyczne, a także mikroskopia krwi, która określa stężenie klasy immunoglobulin klasy IgG do antygenów –IF (analiza funkcji immuno). Terapia przeprowadza się przez regularne zastrzyki insuliny i korekcję odżywiania.

Ciążowa postać choroby

GSD jest specyficznym rodzajem cukrzycy, która rozwija się u kobiet w drugiej połowie okresu okołoporodowego. Choroba najczęściej wykrywana jest podczas drugiego planowanego badań przesiewowych, gdy przyszła matka przechodzi pełne badanie. Główna cecha GSD pokrywa się z cukrzycą typu 2 - jest to oporność na insulinę. Komórki ciała kobiety w ciąży tracą dotyk (wrażliwość) na insulinę z powodu korelacji trzech głównych powodów:

• Restrukturyzacja hormonalna. W okresie ciąży synteza progesteronu (hormonu płciowego steroidowego), który blokuje produkcję insuliny. Ponadto hormony hormonalne łożyska zyskują siłę, które mają właściwość hamowania produkcji insuliny.
• Podwójne obciążenie kobiecego ciała. Aby zapewnić pełne odżywianie nienarodzonego dziecka, ciało wymaga zwiększonej ilości glukozy. Kobieta zaczyna używać większej liczby monosacharydów, które zmuszają trzustkę do syntezy większej ilości insuliny.
• Wzrost masy ciała w stosunku do zmniejszenia aktywności fizycznej. Glukoza, obficie wchodząc do organizmu, gromadzi się we krwi, ponieważ komórki odmawiają postrzegania insuliny z powodu otyłości i hipodynamii. Oczekiwająca matka i owoce w takiej sytuacji mają niedobór składników odżywczych i głodu energetycznego.

W przeciwieństwie do pierwszego i drugiego typu cukrzyca ciążowa jest odwracalnym procesem, ponieważ cząsteczki insuliny i możliwości funkcjonalne trzustki są zachowane.

Właściwie wybrana taktyka terapeutyczna gwarantuje eliminację patologii po porodzie w 85% przypadków. Główną metodą leczenia GDC jest dieta dla diabetyków „Tabela nr 9”. W trudnych przypadkach stosuje się zastrzyki insuliny medycznej. Leki nagradzane Sahabro nie są stosowane ze względu na ich teratogenne działanie na płód.

Dodatkowo

Specyficzne typy cukrzycy są genetycznie określone (Mody-Diabetes, niektóre rodzaje endokrynopatii) lub sprowokowane przez inne przewlekłe patologie:

• Choroby trzustki: zapalenie trzustki, hemochromatoza, guz, mukowiscydoza, urazy mechaniczne i operacja gruczołów;
• Funkcjonalna awaria przedniego płata przysadki (akromegalia);
• zwiększona synteza hormonów tarczycy (tyreotoksykoza);
• Dodatek podwzgórza-przysadka (zespół iSeco-Cushing);
• Guzy kory nadnerczy (aldosteror, chromocytoma itp.).

Oddzielna patologia cukrzycowa - cukrzyca kudacyjna bezsha charakteryzuje się zmniejszeniem wytwarzania hormonu podwzgórza wazopresyny, która reguluje równowagę płynu w ciele.

Środki diagnostyczne

Diagnoza diagnozy cukrzycy (dowolne typu) jest możliwa tylko na podstawie wyników mikroskopii laboratoryjnej krwi. Diagnoza składa się z kilku konsekwentnie przeprowadzanych badań:

• Ogólne kliniczne badanie krwi w celu zidentyfikowania ukrytych procesów zapalnych w organizmie.
• Badanie krwi (naczyń włosowatych lub żylnych) pod kątem zawartości glukozy. Jest produkowany ściśle na pusty żołądek.
• GTT (testowanie glukosotolerancyjne). Jest przeprowadzany w celu ustalenia zdolności ciała do wchłaniania glukozy. Test tolerancji to dwumiodni płot: na pusty żołądek i dwie godziny po „obciążeniu glukostostrolu”, którego rolą jest wodny roztwór glukozy przygotowany w stosunku 200 ml wody przez 75 gramów. Substancje.
• Analiza HBA1C do poziomu hemoglobiny glikozylowanej (glikatowanej). Na podstawie wyników badania oceniana jest retrospekcja cukru we krwi w ciągu ostatnich trzech miesięcy.
• Biochemia krwi. Wskaźniki enzymów wątrobowych aspartateaminotransferazy (AST), alanineiny-orgrazy (ALT), alfa-amylaza, fosfatazy alkalicznej (SCF), bilirubiny (pigment żółciowych), poziomów cholesterolu.
• Badanie krwi stężenia przeciwciał do glutamatdekarboksylazy (przeciwciała GAD) określa rodzaj cukrzycy.

Wartości odniesienia wskaźników cukru we krwi i choroby

Analiza	Dla cukru	Test gluskotolerancyjny	GLYCED HEMOGLOBIN
norma	3.3 - 5.5	<7,8	⩽ 6%
Prediabet	5.6 - 6.9	7.8 - 11,0	od 6 do 6,4%
cukrzyca	> 7.1	> 11,1	Ponad 6,5%

Oprócz mikroskopii krwi badane jest ogólna analiza moczu w zakresie obecności glukozy w moczu (glikosuria). U zdrowych ludzi w moczu nie ma cukru (w przypadku diabetyków 0,061 - 0,083 mmol/l jest uważane za dopuszczalną normę). Próbka sędziowej jest również przeprowadzana w celu zidentyfikowania białka albuminy w moczu i wymianie białek kreatyniny. Ponadto przepisywana jest diagnostyka sprzętowa, w tym EKG (elektrokardiogram) i ultradźwięki jamy brzusznej (z nerkami).

Wyniki

Współczesna medycyna klasyfikuje cukrzycę w zależności od czterech podstawowych typów, w zależności od patogenezy (pochodzenia i rozwoju) choroby: zależne od insuliny (typ ISSD 1), zależne od insuliny (typ INZSD 2), ciążowe (GSD kobiet w ciąży), specyficzne (cukrzyca obejmuje kilka rodzajów chorób z powodu deflektorów genetycznych). Hasteful cukrzyca utworzona w okresie okołoporodowym jest lekarstwo. Stan pre -kraku (naruszenie tolerancji glukozy) jest uważane za odwracalne podlegające wczesnej diagnozie.